ترمیم فتق‌های کمپلکس، یکی از جراحی‌هایی است که برای افراد دارای فتق غیر معمول استفاده می‌شود. ایجاد فتق در ناحیه شکم یکی از مشکلاتی است که می‌تواند افراد زیادی را تحت تاثیر خود قرار دهد. همه فتق‌ها باید درمان شوند و گرنه مشکلات زیادی برای افراد به وجود می‌آید. یکی از بهترین جراحی‌هایی که از در حال حاضر می‌توانید برای این موقعیت انجام دهید، ترمیم فتق کمپلکس با روش‌های خاص امکان پذیر خواهد بود. اما این جراحی چگونه انجام می‌شود؟ در ادامه به توضیح کامل و جامع این موضوع خواهیم پرداخت.
ترمیم فتق های کمپلکس چیست؟
ترمیم فتق شامل جداسازی و تشریح کیسه فتق، تخلیه محتویات داخل صفاقی، ترمیم فاسیال و بستن بافت نرم است. فتق پیچیده معمولا به عنوان یک نقص در ساختار شکم شناخته می‌شود که در اثر وجود ضعف در فاسیای دیواره شکم رخ می‌دهد. هر نقصی که بیش از بیست درصد ساختار این ناحیه را تغییر دهد، فتق پیچیده نامیده می‌شود.
در بیمارانی که فتق بسیار بزرگ دارند، ترمیم فتق‌های کمپلکس مورد نیاز است. برای ترمیم فتق، باید آناتومی محل موردنیاز عمل و علت ایجاد آن را در وهله اول بدانید. قبل از انجام ترمیم بیمار باید تحت سی‌تی‌اسکن قرار بگیرد تا مشخص شود که آیا ترمیم برای شدت فتق مناسب است یا خیر. در این جراحی محل مورد نظر باز می‌شود و محتویات آن به عقب رانده خواهد شد. سپس بافت عضلانی به طور دقیق برای در کنار هم قرار دادن فاسیا بررسی می‌شود. گاهی اوقات به جز این روش از یک مش برای پر کردن فضای باقی مانده استفاده می‌شود. به طور معمول، این جراحی پیچیده است و لازم است که بیمار برای چند روز در بیمارستان بستری بماند.
ترمیم فتق ونترال (شکمی) و جلوگیری از فیستول روده
فیستول وضعیتی است که دو حفره نامرتبط را به هم متصل می‌کند. اگر این وضعیت بیش از حد وخیم شود، می‌تواند در اثر التهاب زیاد در بدن زخم‌هایی را ایجاد کند. فتق ونترال یکی از انواع فتق است که در ناحیه شکم به وجود می‌آید. در این موقعیت برآمدگی‌هایی در بافت‌های داخلی مانند روده به وجود می‌آید که از طریق بخش‌های ضعیف عضلات قسمت شکم بیرون می‌آیند.
این عارضه بیشتر در کسانی رخ می‌دهد که حداقل یک بار در عمر خود جراحی شکمی داشته اند. فتق ونترال در قسمت اسکار ایجاد شده ناشی از جراحی به وجود می‌آید. بعد از جراحی بافت این قسمت از بدن بسیار نازک می‌شود و در اثر آن برآمدگی در شکم ایجاد می‌شود. ترمیم فتق‌های کمپلکس و این نوع فتق فقط با استفاده از جراحی امکان پذیر است. این جراحی از سه طریق امکان پذیر است که در آن‌ها به مش، متس، کوتر، ملیبل و نخ نیاز خواهد بود.
ترمیم فتق کمپلکس با جراحی لاپاراسکوپی
در این روش ترمیم با استفاده از لاپاراسکوپی فتق شکمی، پزشک یک لاپاراسکوپ را به درون شکم می‌فرستد و از طریق آن سعی می‌کند فتق و برآمدگی‌های موجود در ناحبه شکم را خارج کند. پزشک می‌تواند از مش استفاده کند و تصمیم نهایی برای نحوه جراحی به عهده خود پزشک خواهد بود. احتمال بروز عفونت در این روش تقریبا کم است و برش‌های ایجاد شده توسط پزشک کوچک هستند. به همین دلیل، پس از اتمام جراحی جای زخم یا اسکار باقی نخواهد ماند.
ترمیم فتق کمپلکس به روش جراحی با استفاده از مش
پزشک در این روش جراحی فتق یک مش در قسمت موردنظر قرار می‌دهد و بافت را دوباره به جای خود باز می‌گرداند. این کار به بیمار کمک می‌کند تا فتق او دوباره عود نکند.
بازسازی دیواره ابدومینال کمپلکس با استفاده از بخیه مش پلی پروپیلن روی مش بیولوژیک
این روش بیشتر در بیمارانی انجام می‌شود فتق‌های پیچیده دارند یا فتق آنان به قدری بزرگ است که باعق تغییر در ظاهر شکم شده است. این فتق‌ها بدون جراحی از بین نمی‌روند. قبل از جراحی و ترمیم فتق‌های کمپلکس حتما باید شرح حال کاملی از خود به متخصص جراح عمومی خوب در قزوین دهید و اگر نیاز باشد تصویربرداری مناسب را نیز انجام دهید.
بازسازی دیواره ابدومینال کمپلکس بستگی به میزان پیچیدگی فتق دارد و به دو روش کم تهاجمی و باز انجام می‌شود. در هر دو روش فرد نیاز به بیهوشی عمومی دارد که در آن عضلات ابدومینال جابجا و بازسازی می‌شوند و مش پلی پروپیلن روی مش بیولوژیک قرار می‌گیرد. بازسازی دیواره ابدومینال کمپلکس با توجه به این که پیچیدگی خاصی دارد، می‌تواند چیزی بین دو تا پنج ساعت طول بکشد. پس از جراحی نیز بیماران می‌توانند در طی دو هفته به فعالیت‌های عادی خود باز گردند.
بازسازی دیواره ابدومینال کمپلکس آلوده
علی رغم توصیه‌های موجود برای بازسازی و ترمیم فتق‌های کمپلکس، اکثر مش‌هایی که عفونت کرده اند نیاز به برداشتن دارند. در حین این جراحی باید دقت زیادی شود، زیرا جایی که چسبندگی متراکم به روده قرار دارد ممکن است باعث ایجاد فیستول انتروکوتانئوس شود. در نتیجه، بازسازی دیواره ابدومینال کمپلکس آلوده بسیار حساس است و باید طبق پروتکل‌هایی انجام شود.
ترمیم فتق های بزرگ با بخیه مش پروپیلن روی مش بیولوژیک
مش یک وسیله پزشکی است که برای حمایت بیشتر از بافت ضعیف استفاده می‌شود. اکثر دستگاه‌های مش قابل استفاده از جراحی برای استفاده از مواد مصنوعی مانند پروپیلن یا بافت حیوانی ساخته شده اند. پرویپلنی که در مش استفاده می‌شود می‌تواند قابل جذب، غیر قابل جذب یا ترکیبی از این دو باشد.
مش‌های بیولوژیک معمولا از بافت پوست یا روده حیوانات مشتق می‌شود. معمولا این مواد قابل جذب هستند، پس در جین و بعد از عمل نیازی به نگرانی نخواهد بود. در جین جراحی برای حمایت بیشتر و بهتر مش پروپیلن روی مش بیولوژیک بخیه زده می‌شود.